گوش کن
یک نفر
آنطرف پنجره بسته
تو را می خواند
و نسیم
لای این پرده أویخته را می‌کاود
تا تو را دریابد
نور خورشید که از منزل پر مهر خدا آمده است
لب درگاه تو
در یک قدمی می‌ماند
قلب این پنجره از دست غم پرده
به تنگ آمده است
پرده را برداریم
دل این پنجره را باز کنیم
تا که آن نور سپید
به سلامی آرام
لب این قفل گره خورده به چشمان تو را باز کند
گوش کن
یک نفر در تو
تو را می خواند
و خدایت آرام
در دل تنگ تو
آهسته تو را می کاود
این منم در سوگ عشق اتش به جان افروخته
وز سخن های سراسر عاشقانه زبانم سوخته
در میان عاشقان با عشق های چند ماهه
این منم هستی برای یک نگاه بفروخته
از کجا تا به کجا از عشق ها تا فعل ها
این منم حسرت به چشم بی گناهی دوخته
همرهان توشه به داغ شقایق دارند
این منم از تئوشه عمر یک دل سوخته اندوخته
در تکرار این قصه که من مات رخ دلبریم
این منم در میان گریه ها عشق را آموخته